Courtzichtig

In de schaduw van Benfica’s ‘Stadion Da Luz’ ligt de negende cirkel van de hel. Oftewel één van de grootste shopping malls van Europa. Met een foodcourt waar een roedel herten in kan verdwalen. Een vriend ging er ooit iets te drinken halen. Nooit meer iets van gehoord.

KFC, Wok2Walk, Burger King, Pizza Hut, Pans And Company, Noori Sushi, Eataly, Taste Of India, Guacamole, La Parilla, Ori, Sushi Corner, Buondi, Capri, Portugalia, Joshua’s Shoarma Grill, O Kilo, Prego Gourmet en dan nog veertig andere vreetschuren. Tegen de tijd dat je weer buiten staat, is de zon half om de aarde en kun je weer terug voor het avondeten.

Op de begane grond zit een hypermarché. U kent ze wel, van die retedure supermarkten waar de stadskern van een gemiddeld dorp in past. Alleen al op de visafdeling kun je verdomme een vrachtwagen keren. Je gaat naar binnen voor een zakje nasikruiden en komt drie uur later naar buiten met een tuinset, een tractor, vier winterbanden en een pinpas waar de rook vanaf slaat. En dan weer terug omdat je die fucking kruiden vergeten bent. Oké, dat laatste ligt aan mij. Maar toch! Keizer Hannibal trok ooit midden in de winter met een kudde olifanten over de Alpen. Mietje. Ga op een zaterdagmiddag naar het Centro de Commercial in Columbo, dan lullen we verder.

Zo vaak als we kunnen neem ik met een vriend op zaterdagochtend de metro naar dit Colombo. Daar waar het overige mannelijke deel van de bevolking als lemmingen vrijwillig linksaf richting het Vagevuur gaan, sneaken wij rechtsaf naar buiten. Daar steken we de straat over en via een smal olifantenpaadje schurken we langs het stadion. Vervolgens een paar keer links en rechts en dan zijn we bij onze bestemming: de versmarkt van Benfica.

Met nul liften en roltrappen, gewoon alles op de begane grond. Geen Michael Bublé door de speakers, gewoon niksgeen speakers. Af en toe een handelaar die roept dat de sinaasappels van de buurman volkomen kut zijn en dat zijn vrouw stinkt, that’s it. De opstelling is als een Romeinse Arena. In de buitenste ring de slagers en koffietentjes. Vervolgens een ring met kaasboertjes en notenbarretjes en in de binnenste ring de groenteboertjes. Centraal – midden in de arena – de vismarkt. Die van versheid dus amper naar vis ruikt.

Ring voor ring vullen we de tassen in onze klauwtjes met de meest verse producten die je kunt bedenken. Parmezaanse kaas, eigengekweekte chorizo, tomaten die een paar uur eerder nog aan een struik hingen om uiteindelijk af te zwaaien via de slager voor wat biefstuk en ribjes. Plakje worst? Nou graag slager! Gemiddelde schade voor 3-4 dagen vers eten: € 15,-/€ 20,-. En dan hebben we het over vier ramvolle tassen die qua gewicht het bloed naar je vingers afsnijden.

Op de terugweg kijken we altijd even naar binnen bij de shopping mall. Een groot plein vol bloedchagrijnige kerels die onder elkaar mopperen waarom het toch allemaal zoveel moet kosten.

En dan mij raar noemen.

Auteur: Mimn